Dag 9 Grunendeich – Luneburg

Grunendeich is een heerlijk klein plaatsje waar 1 restaurantje zit. Mensen worden gezellig bij elkaar aan tafel gezet, zo heb je nog wat te kletsen. Verder is er niet zo veel te doen, je kan een rondje over de dijk lopen. Het is er heerlijk rustig en dat garandeerde een goede nachtrust. 

Vandaag was het weer uitstekend te noemen. De temperatuur liep op naar een graad of 27, droog en af en toe een wolkje. Het eerste stuk van de route volgde een klein smal dijkje, prachtig maar wel opletten dat je niet van de dijk valt. Na Horneburg was een stuk van de route afgesloten, geeft niks er was een alternatief dat niet dwars door de koeienweide hoefde. Buxtehude was de volgende Hanzestad op de route. Een klein centrum maar wel de moeite waard.

Daarna had ik maar een alternatieve route gemaakt om het meeste geploeter in de bossen te omzeilen. Het is er een grote blubber bende met als toegift een leuk klimmetje (tot 120 meter) er midden in. Ik ben over de dorpen gefietst en genoot van het glooiende landschap. Het betreffende bos heb ik letterlijk links laten liggen. Even voor Buchholz heb ik de route weer opgepakt en besloot dat ik daar wel een colaatje had verdiend.

Een kleine studie op de rest van de route voor vandaag leerde dat er veel grindpaden en zandwegen in voor kwamen. Ik heb besloten een alternatieve route te maken en over de dorpen richting Luneburg te fietsen. Heerlijk asfalt en leuke kleine plaatsjes. Voor mij een goede keuze.

In Luneburg was het even zoeken naar het hotel. Mijn Mio-tje gaf aan dat ik er was, maar ik zag geen hotel. 3 keer heen en weer gelopen totdat mijn blik viel op een heel klein uitgangsbordje. Ik was er al een paar keer voorbij gelopen. Midden in het centrum, daar ga ik straks nog even een kijkje nemen.

Dag 8 Bremen – Grunendeich

Bremen was gisteren een beetje nat, maar zeker een bezoekje waard. Heerlijk bij kunnen komen en lekker geslenterd door de binnenstad. Aangezien de bejaard er ambtenarentijden op na houdt, heb ik ook nog eens rustig kunnen slapen. 

Het weer was vanmorgen behoorlijk opgeknapt. Het begon al met 20 graden en een zonnetje. Even buiten Bremen zag ik een flinke onweersbui hangen, maar die ging precies langs me heen en ik had nergens last van. Het eerste stuk vlotte snel en het duurde dan ook niet lang voordat de route het bos (Ummelwald) indook. Daar zag ik wat die onweerbui – en alle regen van de afgelopen tijd – had aangericht. Het was bijna niet te fietsen. Regelmatig een stukje lopen om de ergste modderpoelen te omzeilen. Na een aantal hardgrondige en oprecht gemeende gloeiende gloeiendes ben ik er toch goed uitgekomen.

Nu had ik het idee om in Selsingen even aan te leggen. Wat vroeg op de route, maar daarna zou een tijd niet veel bewoonde wereld meer komen. Ik streek neer bij het plaatselijke bakkertje dat nog net een kwartiertje open was. Daar wist men me te vertellen dat het bar en boos was in de bossen. Ik werd dan ook geadviseerd de grotere weg aan te houden tot in Stade. Wijs als ik was, heb ik deze goede raad netjes opgevolgd. Dat was heerlijk op glad asfalt zoeven en regelmatig stoppen om de bladzijde van mijn routeboekje om te draaien.

Vlak voor Stade werd de lucht weer donker en zat een onweersbui me op de hielen. Met een tandje erbij ben ik droog in Stade gekomen en goed mijn fiets kunnen stallen. Snel een restaurantje in en de timing was ongelooflijk. Ik had net 1 stap binnen gezet of het begon te onweren en het goot met bakken uit de hemel. Dat was nog eens mazzel hebben.

Daarna een rondje Stade met fototoestelleke in de aanslag en de laatste 15 km van vandaag. Een heerlijk stukje langs de Elbe, volop zon en behoorlijk warm. Wat een heerlijk einde van de fietsdag.

Dag 7 Thulsfelde – Bremen

Het hotel in Thulsfelde heeft een iets oudere doelgroep. Wifi is alleen in het restaurant, maar nog niet in de kamers doorgedrongen. Een echt familiehotel met minimaal 3 generaties aan het werk. Oma van rond de 90 stiefelt nog gezellig rond en helpt gasten waar nodig. Moeder heeft denk ik de pensioengerechtigde leeftijd ook al een tijdje overschreden. De gemiddelde leeftijd van de gasten komt daarmee ook aardig overeen. Maar wel goed, gezellig en lekker eten.

Vanmorgen was de lucht een beetje donker, wat miezer en zachte regen en goed fietsbaar. Eerst door de rest van het recreatiegebied wat duidelijk nog niet wakker was. Een groep eenden schrok zo van het feit dat er een fietser langskwam, dat ze en masse een duik in het water namen. Daarna volgde een stukje oerbos (Urwald Baumweg). Dat was een stuk enger dan het schietterrein van gisteren. Hier werd namelijk wel geschoten. Waar vandaan kon ik niet zien, maar het klonk best dichtbij. De beproefde methodiek van luidkeels zingen heeft ook nu weer goed gewerkt. 

Volgens mijn routeboekje is Dotlingen een mooi plaatsje. Dit is zeker waar, daarnaast vond ik het er ook wel nat. Nog iets te vroeg voor een stop en vandaar maar doorgefietst tot Harpstedt. Bij het bakkertje naar binnen om even lekker bij te komen. Het duurde niet lang of een ander Nederlands stel kwam ook wat eten. Zij fietsen ook de Hanzeroute en wisten te vertellen dar er meer Nederlanders fietsend onderweg zijn. Dat is uiteraard de goden verzoeken en nog geen 5 minuten later schuift een hele fietsende familie aan. Het moet niet gekker worden.

Na de lunch kwamen nog een paar uitdagingen. De eerste was vind de weg. Nou ja weg, eigenlijk dwars door het gras. Als je goed keek kon je zien dat er in het verleden wel eens een tractor voorbij gereden was. Een eindje verder geeft de route aan grindweg omhoog. Dat was niks teveel gezegd. Het was niet lang, maar wel steil. Ach, even een eindje lopen is ook niet verkeerd. Daarna sloeg de weg linksaf het bos in. Nou ja, baan je zelf ergens een weg door de brandnetels. Gelukkig had ik mijn lange broek nog aan en mijn jasje had ik ook maar even aangetrokken. Even later trof ik nog een stel op een tandem, uiteraard Nederlandse Hanzeroute-fietsers. Zij hadden het dat stuk met blote benen afgelegd en wel wat last van het prikken.

Bremen is een grote stad, maar de route is erg rustig. Over de dijk langs de Weser fietst het prachtig, je merkt pas dat je een grote plaats nadert als je er midden in staat. Ik heb het geluk een bedje gevonden te hebben naast de kerktoren. Een bejaard leeft zich momenteel enorm uit.

Dag 6 Stadskanaal – Thulsfelde

Gistermiddag een rondje Stadskanaal gedaan en beland in het plaatselijke theewinkeltje. We hebben daar gezellig uren zitten kletsen en zo weet in inmiddels redelijk wat van de omgeving. Op aanraden daarna gaan eten bij de Italiaan en dat smaakte verrukkelijk. 

Vanmorgen op tijd weer aan de dagetappe begonnen. De bedoeling was tot Markhausen te fietsen, maar daar had men geen bedje voor me over. Vandaar een iets langere tocht naar Thulsfelde. De dag begon mooi, maar de lucht werd steeds dreigender. Tot mijn lunchstop redelijk en daarna een paar pittige buien. Met al het water van een paar dagen geleden nog vers in mijn geheugen, ben ik maar een paar keer gaan schuilen.

Vlak voor de Duitse grens kwam ik door de vestingplaats Bourtange, wat een plaatje. Eerst een paar wachters voorbij, ophaalbruggen over en een poort door. In het midden een pleintje met aan alle kanten terrasjes. Klein, maar zeker de moeite waard. Daarna Duitsland in waar ik toch even dacht nog in Nederland te zijn. Ze hebben hier dus ook hennepvelden, dat had ik niet achter de Duitsers gezocht. Veel mooie natuur en veel recreatiegebieden. Een klein stukje was best eng, de route liep dwars over militair gebied. Indien de slagboom dicht zit en het licht op rood staat moet je omrijden. Nu kon ik natuurlijk in geen velden of wegen een slagboom vinden. Het licht stond dacht ik niet op rood, maar door de zon kon ik dat niet met 100% zekerheid zeggen. Voor alle zekerheid dan maar luidkeels zingend het terrein over. Niemand gezien, dat dan weer wel.

In Lorup kon ik bij een bakkertje aanschuiven en daarna begon het gespetter pas goed. Aangezien Buienradar dacht dat dit de hele middag nog zou duren, ben ik maar aangefietst. Een eindje verder in het bos heb ik toch even gebruik gemaakt van een schuilhut. Een beetje regen vind ik niet erg, maar met bakken toch maar liever niet. Mijn routeboekje gaf een stukje aan waar de weg heel slecht zou zijn. Ze hebben niets teveel gezegd, het werd een stukje lopen. De weg leek meer op een zwembad.

Van het laatste stukje heb ik niet zo heel veel meegekregen met alle druppels op mijn bril. Volgens mij was het wel heel mooi. Nu ben ik beland in een hotel aan het Thulsfelder Stausee. Een prachtig meer, pal langs de route. Ik zal straks eens een kijkje nemen.

Dag 5 Drachten - Stadskanaal

De weergoden waren me weer goed gezind vandaag. Gisteren toch nog aardig verbrand en vandaag een fijne grijze dag. Op een paar kleine spettertjes na wel droog, een prima temperatuur en de wind grotendeels in de zij en rug.

Ik was iets van de route afgeweken om in Drachten te overnachten. Het terugvinden van de route ging wonderbaarlijk snel. Ik was zo de snelwegen gepasseerd en kon na Ureterp de route weer oppakken. Na een aantal dagen polderlandschap was het fijn af en toe in het bos te verdwijnen. Kleine dorpjes afgewisseld met prachtige natuurgebieden, het was weer genieten. De route liep niet door Groningen, maar er vlak onder langs. Aangezien ik deze stad vorig jaar al bekeken had, heb ik de route maar gevolgd. Veel bospaadjes en volop genieten, ik kwam zelfs nog pal langs een hunebed.

In de wereldplaats Anloo even aangelegd en daar wisten ze me heel wat over de historie van het plaatsje te vertellen. In de 11e eeuw gingen de mensen liever naar een hunebed dan naar de kerk. Dit wist men op te lossen door een steen van het hunebed te gebruiken als fundament voor de kerktoren. Je moet er wat voor over hebben om je kerk gevuld te krijgen.

Veel fietsers vandaag onderweg, het bleek dat hier de fiets4daagse bezig is. Aangezien ik niet hoefde te stempelen, heb ik het maar bij foto’s maken gehouden. Ik denk niet dat ik in de doelgroep val, ik heb geen elektrische fiets en ben duidelijk 30 jaar te jong.

Mijn eindpunt voor vandaag is Stadskanaal. Op het eerste gezicht een heel moderne plaats, maar met een prima hotel en garage voor mijn fietske.

Dag 4 Oudemirdum - Drachten

Wat een verschil met gisteren. Heerlijk weer, volop zon en een heerlijke temperatuur. Het eerste stuk nog wel wind op de neus, maar de tweede helft van de route zelfs wind in de rug. Gelukkig was mijn kleding vanmorgen weer droog, mijn schoenen had ik nat maar weer aangetrokken. Eerst het IJsselmeer opgezocht, daar had ik gisteren nog niks van meegekregen. Heerlijk dijkje op dijkje af en genieten van het zonnetje. De eerste noemenswaardige plaats was Stavoren, echt prachtig. Uiteraard was ik er al voor negenen en ben na een paar fotokes gemaakt te hebben weer op mijn fietske gestapt.

Hindeloopen was de volgende plaats waar het zo vroeg al belachelijk druk was. Minstens 3 bussen vol toeristen waren onder leiding van verschillende gidsen losgelaten in de kleine straatjes. Er was bijna geen doorkomen aan. Wel leuk om te zien hoeveel verschillende nationaliteiten interesse hebben in haring. Veel boerenland vandaag en kleine plaatsjes die zich uitgestrekt hebben langs een watertje. Op het water was het drukker dan op het fietspad.Voor Bolsward haalde ik een fietsend stel in, daarna passeerde zij mij weer en zo ging het nog een aantal keer. Ze hadden een weekje vakantie en brachten deze al fietsend in Friesland door. Waren ze helemaal verdwaald. Ik heb ze de tip gegeven niet naar Dokum te gaan, daar hebben ze nog eens die Bonifatius vermoord. Ze waren van mening dat er met twee waren en het er wel op konden wagen.

Met de wind in de rug Sneek binnen gefietst en uiteraard het nodige bekeken. Daarna een rondje om het Sneekermeer en door de weilanden over kleine smalle paadjes richting Drachten. Hier heb ik me alvast geïnstalleerd in een heerlijk hotel.

Dag 3 Veessen - Oudemirdum

Gisteravond was het weer baggerslecht, de regen kwam met bakken uit de hemel. Gaf niks, ik had een leuk adresje en meer dan voldoende de kletsen. Het ontbijt was standaard vanaf half negen, voor mij is dat halverwege de dag. Als ik echt vroeg wou ontbijten, mocht ik ook om kwart voor zes aanschuiven bij de werklui. Die keus was snel gemaakt, dan ben ik lekker op tijd vertrokken. Ik had veel kilometers voor de boeg en heel veel wind op de neus.

Het weer was vandaag wat minder. In de loop van de ochtend begon het te regenen en regelmatig passeerde stevige buien. Ik denk eraan om mijn douche thuis te vervangen door zo’n bui. Eerst naar Hattem en daar ben ik iets van de route afgeweken. Het te nemen pontje begon pas om 10 uur. Een prima tijd voor knooppuntenfietsers, maar voor mij erg laat. Dus dwars door Hattem en langs de spoorbrug de IJssel over. De brug bij Kampen was al snel in zicht, met een aantal bochten in de IJssel leek het dichterbij dan de realiteit leerde.

Daarna op naar Genemuiden. Een leuk plaatsje en het pontje lag al op me te wachten. Dat bracht me snel naar de overkant waar de route door het natuurgebied de Wieden ging. Even aangelegd bij het informatiecentrum, maar de vrijwilligers waren zo druk met elkaar dat ik weer snel vertrokken ben. In Blokzijl een rondje gemaakt en bij de plaatselijke supermarkt een broodje gescoord. Het noorden werkt toch iets anders dan het Bourgondische Brabant.

Vanaf hier was het echt iedere kilometer veroveren. Heel veel regen en windkracht storm op de neus. Door en door nat heb ik Lemmer bereikt en een extra stop gehouden om wat op te warmen. Ik was duidelijk niet de enige fietser met dat idee. Onderweg nog veel vakantiefietsers tegengekomen en overal maar grapjes gemaakt over het weer. In de wereldstad Oudmirdum heb ik een kamertje weten te bemachtigen in het centrum op de Brink. Even heerlijk bijkomen en zorgen dat alles weer droog wordt. Men wist mij al wel te vertellen dat het morgen prachtig weer wordt.

Dag 2 Lent - Veessen

Vandaag had ik heeeeel veeeel mazzel met het weer. Droog vertrokken en volgens Buienradar zou het de eerste paar uur wel door blijven. Na een paar uur wist Buienradar dat het nog steeds een paar uur droog zou blijven en zo ben ik ongemerkt geheel droog en zonnig op de plaats van bestemming aangekomen. Ik had de hotelkamerdeur nog niet dicht, of het onweer brak los.

Eerst een klein stukje met het forenzen-verkeer richting Nijmegen gefietst en langs de Waal een dijkje richting het oosten gepakt. Het vlotte allemaal goed en zelfs het pondje in Doornenburg lag al op me te wachten. De Waal heb ik ingeruild voor de IJssel, maar dit fietst ook prachtig. Een grijze lucht maar droog en het zonnetje probeert zelfs door te breken. In Doesburg ben ik even gestopt om een paar foto’s te maken. Er rijdt daar zelfs een planten weer – een oude Duitse brandweerwagen die nu gebruikt wordt om de prachtige bloemen water te geven. Ik wou van een afstandje alleen een foto maken, maar die vlieger ging niet op. Het werd een heel gesprek en het kostte aardig wat moeite om weer op te stappen.

De volgende stop was Bronkhorst, de kleinste stad van Nederland. Ik kende de Gouden Leeuw al en daar hadden ze al een beetje op me gerekend. Daarna nog even de Grand-Tour waardoor ik bij een winkeltje binnen belandde en aardig heb zitten kletsen. Het bleek dat de vriendelijke dame daar nadat ze met pensioen was gegaan (ruim 10 jaar geleden) ook naar Santiago was gefietst. Veel tijd had ik niet, want ik had beloofd ook even aan te waaien bij mijn zus Judith. De ontvangst van vooral Bliksem (de hond) was overweldigend. Eigenlijk ben ik doodsbang voor hem, maar dat weerhoudt hem niet om toch te proberen op schoot te springen.

De rest van de route was gemakkelijk te vinden, ik volgde de dijk langs de IJssel in noordelijke richting tot ik op de plaats van bestemming was. Dit hotel is tevens voorzien van een leuk uitziend restaurant – ik blijf de rest van de dag hier.