Vandaag is de grote dag aangebroken en heb ik mijn fietsreis naar Parijs gestart. Ondanks dat buienradar af en toe een bui voorspelde, ben ik zo goed als droog aangekomen. Wel is wondkracht 4 de hele dag op de neus, in combinatie met een paar omleidingen en een iets langere route best een uitdaging. Gisteren had ik mijn vuilniszakken al gevuld en in de fietstassen gedaan zodat ik vandaag bij het eerste ochtendgloren ook echt op weg kon. De Benjaminse-route is enorm mooi en het was een fantastische dag. Via een knooppuntenroute ben ik door Eindhoven, Waalre, langs Dommelen en door Schaft de Belgische grens gepasseerd. Bij Neerpelt volgde een oude spoorlijn – omgetoverd tot prachtig fietspad, tot voorbij Hechtel. Toen werd het echt spannend: de route volgt een heel mooi fietspad door een natuurgebied en …. tevens schietterrein. Aangezien ik niet wist of het Belgische leger een oefening had (ik hoorde niks, maar dat is ook niet geheel te vertrouwen), ben ik voorzichtig en luid zingend doorgefietst. Een hele mooie route, maar is was best blij toen ik het schietterrein gepasseerd was. Natuurlijk niks aan de hand J. Daarna een heel mooi gebied Fonteintje om in de vanoudsher Turkse enclave Beringen Mijn te belanden. Een perfecte plek voor de lunch. Ik reed door een straat met allerlei eetgelegenheden en op goed geluk heb ik mijn fiets voor een deur geplaatst. Een vriendelijke Turkse meneer haalde me al naar binnen, en ik kon er eten en iets drinken. Voor de gezelligheid ben ik aan een tafel met thee-drinkende heren gezet. Blijkbaar alleen een koffiehuis, maar de eigenaar had in de buurt een heerlijke Turkse pizza en wat brood voor me geritseld. Ik heb genoten van het heerlijke eten en het uitermate vriendelijke gezelschap. Ook de rekening van 4 euro viel enorm mee. Daarna wilde ik nog een sanitaire stop maken, en dat kon… Ik heb er maar een foto van gemaakt, de hele toiletpot was ingemetseld en doorspoelen kon met een kraantje waar een stukje slang aan zat. Terug bij mijn fiets had ik net een buitje gemist, dus ik kon droog weer verder richting Diest. Vervolgens heb ik de ijzeren route uitgefietst en nog een foto gemaakt van een oud treinstation. Tegenwoordig komen er alleen fietsers en wandelaars over het oude spoor. Na 121 km ben ik in Tienen aangekomen en uiterst vriendelijk ontvangen met een kop koffie en een gezellig praatje. Mijn fietske staat binnen en ik heb een fantastische kamer met uitzicht over de Veemarkt. Ik ben benieuwd wat morgen brengt.