Een pittige dag vandaag, veel klimmen en veel kilometers. Ik was al vroeg uit de veren en ben dan ook maar belachelijk vroeg op mijn fietske gestapt richting Maastricht. Alvast de track in mijn Mio aangezet – ik ging er van uit dat ik dan automatisch naar het beginpunt zou worden geleid. Dat leek in eerste instantie wel zo, ik bleef richting Maastricht aanhouden. Tot ik op de bordjes zag dat het centrum (en dus het startpunt) naar rechts was, maar mijn Mio bleef volhouden dat ik rechtdoor moest. Hij bracht me aan de zuidkant van Maastricht op de route. Geen ramp, ik ben al eens vaker in Maastricht geweest.

Zoals het routeboekje aangaf, was het na het passeren van de Belgische grens klimmen geblazen. Het eerste stuk (van 50 meter naar 320 meter boven NAP) ging verbazingwekkend goed. Niks lopen en in een lekker tempo Clermont bereikt. Een heel klein stadje wat in de middeleeuwen een pleisterplaats was voor pelgrims naar Santiago. Daar is nu niets meer van terug te vinden, het is zo klein dat er zelfs geen gelegenheid voor koffie is. Geeft niks, een eindje verder in Dolhain kon ik terecht.

Daarna het tweede deel van het stevigere klimwerk. Van 200 meter naar bijna 400 meter in 10 km. Oh ja, en regelmatig is het ook een stukje dalen. Ook dat ging goed, maar de beentjes en mijn longetjes waren wel aan wat rust toe. Volgens mijn boekje is er gelegenheid in Niveze. Nou, dat heb ik geweten. Ik zie de betreffende gelegenheid, parkeer mijn fietske en neem mijn stuurtasje mee. Voor het binnengaan informeerde een vriendelijke oude dame of ik niks belangrijks in mijn fietstassen liet zitten – alleen maar vuile was antwoordde ik. Ik naar binnen, maar het was niet echt een restaurant. Een zeer penetrante pislucht kwam me tegemoet en ik was duidelijk een jaar of 50 te jong voor deze gelegenheid. Was het een tehuis voor ouderen. Toch maar zonder mijn colaatje verder gereden en me buiten de plaats tegoed gedaan aan de inhoud van mijn bidons.

Het laatste klimwerk was echt pittig, van 350 meter naar 560 meter in ruim 5 km. Geen bordje met het hoogste punt, maar dat heb je snel genoeg door als het trappen een stuk makkelijker gaat. Het uitzicht was de inspanning meer dan waard. La Gleize ligt in stuk lager, dus nog een aantal km alleen de remmen in hoeven knijpen. Vandaag heb ik een 4-persoons vakantiehuisje voor mezelf, inclusief zwembad. Daar gaan mijn voetjes straks lekker van genieten.