Gisteravond Avignon nog even onveilig gemaakt. Een paar straatjes van mijn hotel, stootte ik op een mooie kerk: de Sint Pieter. Even dacht ik toch ergens een verkeerde afslag genomen te hebben, maar aangezien de bordjes wel in het Frans waren was ik niet van mijn route geraakt. Uiteraard eerst voor de kaarsjes gegaan en daarna achterlangs een paar steegjes naar het pauselijk paleis. Ik had me nooit gerealiseerd dat een aantal gebouwen uitgehouden waren uit bestaande rotsen. Een leuke ontdekking, vooral toen een Franse wagen twee pogingen moest doen om dat smalle steegje in te rijden.

Vandaag was het ook weer fantastisch weer, zonnig, een graadje of 25 en windkracht 6 in de rug. Dankzij mijn Mio is het geen probleem de stad uit te komen. Het routeboekje waarschuwde voor erg druk verkeer in de eerste kilometers, maar dat viel mij enorm mee. Er was ruimte voldoende voor mijn fiets en hele stukken zijn voorzien van fietspad. Even na Maillane haakte nog een Franse racefietser aan (wat oudere man, hij reed niet zo snel) en hebben we een km of 10 gezellig gekletst. Hij klaagde over de Mistral, ik beweer nog steeds dat het mijn beste vriend is. Ik heb al 4 dagen een harde wind in de rug.

Vanaf Fontvieille is het iets spannender fietsen. De gps-track verlaat de hoofdroute en slaat af. Op eigen kracht kom ik er ook en heb ondertussen nog een colaatje gescoord. De beloofde molen op de top van de berg is alleen met toegangskaartje te bezichtigen en aangezien ik nog behoorlijk wat kilometers voor me heb, besluit ik door te fietsen. Door een mooie achterafroute nader ik Arles vanuit het Oosten wat betekent dat ik de industriegebieden niet zie. Eenmaal in Arles kom ik op een rotonde waar in het midden nog een stuk Romeins aquaduct staat. Ik heb mijn fiets op de stoep gezet om een foto te kunnen maken, zoiets had ik nog nooit gezien. Arles zelf is een drukke stad waar weinig nog doet herinneren aan onze eigen Vincent (je weet wel, die schilder). Toch leuk om eens door te fietsen en een en ander te bekijken. Uiteraard lunchgelegenheden genoeg waarna de overige 57 km eigenlijk in 1 spurt afgelegd kunnen worden.

Mijn eerste indruk van de Camargue is iets minder. Na mijn avontuur in het moeras onderweg naar Rome, heb ik het niet zo op muggen. Hier, zo vlakbij de kust en tussen al dat stilstaand water, zitten die krengen in zeer grote aantallen. Iedere keer als ik even stop, moet ik ze van me af slaan. Dat en windkracht 6 in de rug zorgen er voor dat ik vroeg op de plaats van bestemming ben. Zo, nu eerst muggenspul scoren en daarna de zee bekijken.