Lubian is maar een klein gehucht, dus de kerk is zo gevonden. In dit geval worden pelgrims al van verre gelokt met hemelse muziek. Bij binnenkomst blijkt het mechanische muziek te zijn, maar kaarsjes opsteken kan altijd. Het barretje 2 deuren verder heeft wel wifi en daar had ik me geïnstalleerd met mijn laptopje, veel water en een glas wijn. Bleek dat de vriendelijke bardame eigenlijk archeologe is en freelance in Burgos werkt. Dat werd een gezellige middag/avond.

Vanmorgen om 7 uur paraat voor het ontbijt, uiteraard gezamenlijk met 3 andere pelgrims. Na een gezellig samenzijn (het ontbijt zelf was niet echt om over naar huis te schrijven) zijn we ieder onze eigen weg ingeslagen. Voor mij was dat flink klimmen. Een paar kilometer na Lubian volgt een pas met als toegift een tunnel. Zodra ik de tunnel A Canda door was, begaf ik me in Galicië .Ik heb in ieder geval al de juiste provincie te pakken. Na een leuke afdaling bleek het wegdek op en neer gaan, dit in combinatie met een zeer matig ontbijt zorgde ervoor dat ik in A Guidina aanschoof voor nog een ontbijtje. Een heerlijke hamburger met alles er op en er aan, dat ging er goed in. 

Vervolgens een stuk prachtig landschap. Mijn route volgde de officiële camino wat betekent dat het niet allemaal asfalt is. Op een gegeven moment verlaat de route de doorgaande weg om een landweggetje de bergen in te nemen. Ik heb staan twijfelen was ik zou doen, maar had gekozen voor de route. Halverwege had ik een beetje spijt, maar het uitzicht bovenop maakte allesgoed. Wat een prachtig landschap. Door voor deze route te kiezen is er wel iets meer loopwerk bij, maar het uitzicht maakt alles goed. 

Een tweede stop in Campobecerros was erg gezellig. Doordat het de daaropvolgende kilometers flink klimmen was, ben ik opgelopen met een Italiaanse oud-piloot. Hij had vroeger veel op Eindhoven gevlogen en wist veelte vertellen over de Italiaanse politiek. Toen het wat fiestbaarder werd, ben ik weer opgestapt en genoot weer volop van het uitzicht. Er volgde nog een stuk onverhard, dat was wel spannend. Eerlijk gezegd heb ik alle goden en heiligen maar aangeroepen voor een goede afdaling. 6% naar beneden op een weggetje volstenen en zand is eigenlijk vragen om moeilijkheden. Gelukkig weren mijnschietgebedjes verhoord en zelfs de weergoden hielpen mee. Er gingen wat donkere wolken in de lucht, maar het bleef droog en zonnig. 

De binnenkomst in Laza verliep bijna traditioneel. Bij de eerste kruising ben ik gestopt om mijn routeboekje te raadplegen betreffende de voorzieningen. Er stopt een auto en vraagt of ik op zoek ben naar een auberge. Ik geef aan liever een hotel te willen. Meteen wordt ik doorverwezen naar het juiste adres. 2 minuten later heb ik een prachtige kamer en ben een vriendinrijker. De eigenaresse is zeer vriendelijk en ontbijt is in haar eigen keuken –pak maar wat je lust, alles is inclusief. Mi casa as su casa.