Het heeft vannacht goed gevroren, maar bij vertrek kwam er al een waterig zonnetje door. Het tempo kwam langzaam op gang doordat er eerst hele stukken kasseien overwonnen moesten worden. Eenmaal asfalt gevonden fietste het een heel stuk beter. Het eerste gedeelte was nog wat heuvelachtig, maar wel genieten van prachtig uitzicht. Aangekomen bij Abbaye de Chaolis was het even zoeken naar de poort, om vervolgens er recht tegenover het modderpad te pakken. De routebeschrijving klopte helemaal. Eenmaal het bos uit en linksaf de grotere weg op was het steil omhoog. Het terugschakelen naar het kleine blad voor ging dan ook bijna goed. Eigenlijk iets te goed, de ketting schoot van het blad af. Fiets aan de kant en maar eens met zinnig verstand er naar kijken, wie weet helpt dat. Uiteraard ontkwam ik er niet aan mijn handen vies te maken, maar ik kon in ieder geval snel weer verder.

Een heerlijke asfaltweg door het bos en daarna door een aantal kleine dorpjes. De wind overwegend in de rug, maar wel venijnig koud. Vanaf het derde dorpje keek ik al uit naar een pleisterplaats. Negen plaatsjes verder had ik beet. Een superchique hotel in Gressy. Ik vroeg of ik iets kon eten, al was het maar klein. Het restaurant was nog gesloten, maar iets kleins hadden ze niet – wel de gewone kaart. Nou, dan breng de tortelini maar, en doe er een berg drankjes bij. Dat was een onverwacht feest. Men wist wel meteen dat ik via het kanaal verder naar Parijs wou fietsen. Ik ben waarschijnlijk niet de enige fietsklant.

Het kanaal is echt een supervinding. Af en toe pittig omhoog en omlaag, maar het fietst weer als een trein. Soms moet er worden overgestoken en dan zie je dat je toch in de bewoonde wereld bent. Een stuk van de route gaat zelfs door een park, afgeschermd met grote ijzeren hekken. Vraag ik me meteen af of dat is mensen binnen of juist buiten te houden? En waarom staan de hekken dan helemaal open?

Tegen de tijd dat je in de gaten hebt in de bewoonde wereld te zijn, fiets je al langs la Geode, uiteraard even een stop voor het maken van de foto. Daarna is het heerlijk door zoeven tot bijna aan Place de la Bastille. Fietsen in Parijs valt reuze mee. Er zijn overal fietspaden en meestal kan je er ook gebruik van maken. Dat betekende dat ik de Notre Dame snel had gevonden en een voorbijganger zo gek had gekregen een foto van mij te maken. Het bewijs … ik ben in Parijs.