Het hotel in Thulsfelde heeft een iets oudere doelgroep. Wifi is alleen in het restaurant, maar nog niet in de kamers doorgedrongen. Een echt familiehotel met minimaal 3 generaties aan het werk. Oma van rond de 90 stiefelt nog gezellig rond en helpt gasten waar nodig. Moeder heeft denk ik de pensioengerechtigde leeftijd ook al een tijdje overschreden. De gemiddelde leeftijd van de gasten komt daarmee ook aardig overeen. Maar wel goed, gezellig en lekker eten.

Vanmorgen was de lucht een beetje donker, wat miezer en zachte regen en goed fietsbaar. Eerst door de rest van het recreatiegebied wat duidelijk nog niet wakker was. Een groep eenden schrok zo van het feit dat er een fietser langskwam, dat ze en masse een duik in het water namen. Daarna volgde een stukje oerbos (Urwald Baumweg). Dat was een stuk enger dan het schietterrein van gisteren. Hier werd namelijk wel geschoten. Waar vandaan kon ik niet zien, maar het klonk best dichtbij. De beproefde methodiek van luidkeels zingen heeft ook nu weer goed gewerkt. 

Volgens mijn routeboekje is Dotlingen een mooi plaatsje. Dit is zeker waar, daarnaast vond ik het er ook wel nat. Nog iets te vroeg voor een stop en vandaar maar doorgefietst tot Harpstedt. Bij het bakkertje naar binnen om even lekker bij te komen. Het duurde niet lang of een ander Nederlands stel kwam ook wat eten. Zij fietsen ook de Hanzeroute en wisten te vertellen dar er meer Nederlanders fietsend onderweg zijn. Dat is uiteraard de goden verzoeken en nog geen 5 minuten later schuift een hele fietsende familie aan. Het moet niet gekker worden.

Na de lunch kwamen nog een paar uitdagingen. De eerste was vind de weg. Nou ja weg, eigenlijk dwars door het gras. Als je goed keek kon je zien dat er in het verleden wel eens een tractor voorbij gereden was. Een eindje verder geeft de route aan grindweg omhoog. Dat was niks teveel gezegd. Het was niet lang, maar wel steil. Ach, even een eindje lopen is ook niet verkeerd. Daarna sloeg de weg linksaf het bos in. Nou ja, baan je zelf ergens een weg door de brandnetels. Gelukkig had ik mijn lange broek nog aan en mijn jasje had ik ook maar even aangetrokken. Even later trof ik nog een stel op een tandem, uiteraard Nederlandse Hanzeroute-fietsers. Zij hadden het dat stuk met blote benen afgelegd en wel wat last van het prikken.

Bremen is een grote stad, maar de route is erg rustig. Over de dijk langs de Weser fietst het prachtig, je merkt pas dat je een grote plaats nadert als je er midden in staat. Ik heb het geluk een bedje gevonden te hebben naast de kerktoren. Een bejaard leeft zich momenteel enorm uit.