Dag 1 Eindhoven - Lent

Buienradar voorspelde een redelijke dag, veel wind en wat buien. Vanmorgen was het nog maar 14 graden, dus voor alle zekerheid wel een jas aangetrokken. Ik ben misschien wat optimistisch ingesteld, maar voordat ik Eindhoven uit was zat de jas al in de tas en had ik de zonnebril op mijn neus. De transportkeuze naar het begin van de route was makkelijk – op de fiets natuurlijk. Vandaar dat ik eerst naar het station in Zaltbommel ben gefietst en daar de route heb opgepakt. 

De hele dag de wind een beetje in de zij en in de rug. In Zaltbommel de brug over en vanaf daar over dijkjes langs de Waal. Ik dacht in Tiel even aan te leggen, maar daar was alles (nog) gesloten. Het pondje was zo gevonden en daar wisten ze me te vertellen dat net aan de overkant van de Waal, in Wamel, een eetgelegenheid zat. Kijk, dat is informatie waar je wat aan hebt. De wind was flink aangetrokken zodat het een tochtje over de woelige baren leek. 

Ik had een beetje haast, want een flinke bui zat me op de hielen. Bij Druten haalde hij in en werd ik flink nat gespetterd. Geeft niks, ik fiets gewoon door. Maar toen ik een bordje “theetuin” zag staan, ben ik daar toch maar even op af gegaan. Hele vriendelijke mensen waar ik binnen mocht genieten van een pot heerlijke groene thee. Daarna fietste het toch wat fijner. Nog een klein stukje aan de zuidkant van de Waal en bij Ewijk de brug over. Nu eens niet over de snelweg, maar het fietspad er naast. 

Het laatste stukje ging over de Oosterhoutse dijk, een kleine deja vu. Dat is precies de route van de 4daagse dinsdag. Alleen waren er nu maar heel weinig wandelaars. Het hotel in Lent is perfect en ik zit zo dichtbij Nijmegen dat ik daar straks maar eens een hapje ga eten.

Hanzefietsroute

Het is zomer, de vakanties komen er aan en wat zal ik dan eens gaan doen? Als troste eigenaar van 2 fietskes is de keuze niet zo moeilijk. Mijn nieuwe Sensa mocht mee op pelgrimstocht naar Santiago, dan is het zeer waarschijnlijk dat er nog een fietstochtje gepland wordt voor mijn oude en trouwe Victoria. Europafietsers heeft een hele mooie kaart van Europa met daarin alle uitgegeven routes getekend. Zo af en toe haal ik deze kaart tevoorschijn en verheug me op een nieuw avontuur. Uiteraard iets met oude zuten mooie natuur. Deze keer blijf ik iets dichter bij huis.

Over een paar weken fiets ik een deel van de Hanzefietsroute. Van Zaltbommel naar Berlijn via de noordkant. 1800 km genieten van oude Hanzesteden en prachtige natuurgebieden, ik kan niet wachten. De tocht begint op bekend terrein – ik ben al vaker door Zaltbommel gefietst. De route volgt veelal de watertjes en ik zal mijn eerste dag dan ook in Lent (vlak bij de Waalbrug van Nijmegen) eindigen. Op de tweede dag fiets ik zo ongeveer bij mijn zus langs, dus zal ik daar een koffiestop houden.

Mijn Victoria is momenteel in de handen van de zeer capabele fietsenmaker en wordt nog eens lekker verwend. Vorige week heb ik nog kaarsjes opgestoken in Kevelaer, dus niets staat een voorspoedige tocht nog in de weg. Nog een paar weekjes wachten ….

Dag 15: Santiago de Compostela

Gisteravond gezellig met pa bij gekletst en lekker gegeten in het Galjoen. Vanmorgen zijn we bijtijds op pad gegaan, het is een zeer drukweekend in Santiago. Maandag is het de dag van de arbeid en hier heeft iedereen een lang weekend vrij. Alle hotelkamers zijn bezet. De kathedraal was zo gevonden en van alle kanten bekeken, gefotografeerd en de benodigde kaarsjes aangestoken. Vanuit de kathedraal is het mogelijk zo het museo catedral de Santiago in te lopen. Dat is echt een aanrader. In de eerste kamer bevind je jeal tussen koninklijkheden, doden dat dan weer wel. Een prachtig gebouw grenzend aan de kathedraal met een bibliotheek, oude beelden en tapijten. Een leuke bijkomstigheid is dat je vanaf de derde etage naar buiten kan. Je komt aan de voorkant van de kathedraal en kijkt uit over het plein. Wat een uitzicht.

Daarna uiteraard koffie om wat bij te komen en tijd om de benodigde souvenirs in te slaan. Het is gelukt, ik ben trotse eigenaar van een rozenkrans. Terug naar de kathedraal om een goede plaats te bemachtigen voor de pelgrimsmis. Ruim op tijd resulteerde vandaag in uitstekende plaatsen. We hadden eerste rangs uitzicht op het hele gebeuren en het bleek ook nog eens een bijzondere mis te zijn. Er kwam een compleet koor binnen en een hele gardepastoors. Het bleek dat 1 van de priesters tot bisschop was benoemd en dit werd officieel ondertekend. Dit kon maar 1 ding betekenen: het wierrookvat zou slingeren. Ook hier hadden we prachtig uitzicht op, we hadden zelfs de nijging te bukken.

Uiteraard hebben we ook een bezoekje aan het pelgrimskantoor en de huiskamer van de lage landen gebracht. Nu even met de beentjes omhoog en bijkomen van al we gezien hebben.

Dag 14: Lalin – Santiago de Compostela

Gisteren nog een rondje Lalin gedaan, er is een mooi centraal plein met een leuke kerk. Tegen etenstijd aan de Nederlandse klok had ik wel trek in iets lekkers. Normaliter dineert men hier vanaf 9 uur, maar dan lig ik ongeveer al op 1 oor. Ik ga het eerste het beste barretje in en vraag of het mogelijk is iets te eten. Ze hadden alleen broodjes. Of ik misschien warm eten bedoelde – uiteraard. Nou wisten ze me te vertellen dat er een pizzeria in het plaatsje zit. Met een korte beschrijving was dat zo gevonden. Daar kon ik lekker warm eten op Nederlandse tijd, daar was ik zo aan toe.

Vanmorgen zou jet ontbijt rond zevenen zijn. Spaanse zevenen natuurlijk, dat betekent dat er 7.23 iemand aankomt om de boel te openen. Wel mocht ik kiezen uit net vers binnengebrachte croissants en banketbakkersheerlijkheden. Daarna op de pendalen. Het eerste stuk vlotte goed en het was ook niet zo koud als gisteren. De kathedraal roept al van verre. Toch maar een paar keer gestopt om de benodigde stempels te verzamelen zodat ik verzekerd zou zijn van een Compostelaat. Even na 12 uur fietste ik dan het plein voor de kathedraal op. Wat een drukte in Santiago, je kan over de koppen lopen. Hele groepen staan te wachten op hun gids (of de gidsen op hun groepen, dat kan natuurlijk ook). 

Na het maken van de benodigde foto’s was het even zoeken naar het pelgrimsbureau. Ik wist dat deze verplaatst was, maar het staat nergens aangegeven. Een vriendelijke man wist wat ik zocht en liep een stukje met me mee om me de juiste weg te wijzen. Daar aangekomen was het al een drukte van belang. 1 uur wachttijd. Geeft niks, lekker kletsen met de pelgrims om me heen is altijd een goed tijdverdrijf. Tijdens het wachten kwam men al van de huiskamer van de lage landen vragen of er Nederlanders zijn – de koffie stond al klaar. Uiteraard heb ik daar dankbaar gebruik van gemaakt. Bleek dat ik de eerste Nederlandse solo fietser (en vrouw) ben die dit jaar Santiago heeft gehaald. 

Vervolgens heb ik het hotel opgezocht en mijn fiets daar inde garage ingeleverd. Deze wordt binnenkort keurig door de firma Soetens thuis afgeleverd. Iets later dan gebruikelijk, maar met compostelaat en een heerlijk gevoel schrijf ik dit stukje. Over een uurtje is pa ook in Santiago en kunnen we nog een paar daagjes samen genieten.

Dag 13: Ourense – Lalin

In Spanje is er niet altijd een kerkdienst met een voorganger. Regelmatig wordt de rozenkrans gebeden met een vriendelijke digitale vrouwenstem. Zo ook in Ourense. Ik denk dat meneer pastoor het te druk had met het afnemen van de biecht. Wel weer een aantal elektrische kaarsjes aan kunnen steken en na het gehele tafereel nog even gade geslagen te hebben, ben ik een cafeetje ingedoken. Aangezien Buienradar 2 graden voor vanmorgen beloofde met een straffe wind, heb ik bij de Decathlon nog maar een paar handschoenen op de kop getikt. Daar was ik vanmorgen enorm blij mee.

Galicië is nou niet echt vlak, de term ondoordringbaar komt eerder bij me op. Ourense ligt op een hoogte van 100 meter, de stad uit en dan klimmen geblazen naar 1.000 meter valt op een warme dag al niet mee. Met 2 graden is het ronduit bikkelen. Zo erg zelfs dat ik even een dipje kreeg. In O Rego zag ik een barretje met wifi en daar heb ik me lekker gewarmd met een kop thee. Prima plek om plan de campagne te maken. Bert reageerde gisteren dat het nog geen 100 km meer was naar Santiago, mijn routeboekje vond dat het nog 130 km was. Met de opmerking van Bert in mijn achterhoofd heb ik Google Maps eens goed geraadpleegd. De keuze was: 1 – het routeboekje volgen en nog 2.700 meter klimmen tot Santiago. 2 – De N-525 volgen met 30 kilometer minder en in totaal nog 1.400 meter klimmen. Met dit weer was de keuze snel gemaakt.

Daarna fietste het nog best zwaar, nog een km op 12 bergop. Gelukkig hadden ze boven aan de pas een bordje gezet, dat zijn van die heerlijk zaken. Het maakt niet uit wat er precies op staat het betekent gewoon: JE BENT BOVEN. Dat geeft de burger weer moed en het is heerlijk genieten van de afdaling nadat je er hard voor gewerkt hebt. Galicië zou Galicië niet zijn als dat maar van korte duur is en het klimwerk weer begint. Tussen de middag heb ik een leuk cafeetje gevonden recht aan de route. Daar Google Maps nog eens goed geraadpleegd voor een overnachtingsplek. Lalin leek wel een plaats waar wat voorzieningen zouden kunnen zijn. Daar aangekomen is het een complete stad. Heb ik straks nog wat te wandelen en ontdekken ook nog. Een hotelkamer was snel gevonden. Een vriendelijke dame op straat wist me te melden dat er een klein pension zit aan het eind van de straat, na het standbeeld van de paarden rechts. En verhip, 2 minuten later was ik de trotse eigenaar van een kamersleutel en wificode. Inschrijven volgt straks wel – een pelgrim krijgt veel vertrouwen.

Dag 12: Laza – Ourense

Laza is iets groter dan verwacht, het bezit 3 supermarktjes een bank en een restaurant. Op het bordje aan de buitenkant van het restaurant is te lezen dat het diner vanaf 19.00 uur is. Even na zevenen hadden een aantal pelgrims zich verzameld en een half uurtje later konden we ook daadwerkelijk aan tafel. Zo’n diner is goed voor de taalontwikkeling. Engels, Italiaans en Spaans door elkaar. 

Vanmorgen vroeg opgestaan omdat er weer behoorlijk geklommen moest worden. Met 6 graden en windkracht 3 op de neus was het wat aan de frisse kant. Door de bergen zie je helaas geen zonsopkomst, op een gegeven moment moet alleen de zonnebril op. Na 12 kilometer ploeteren kwam ik in het plaatsje Albergueria een bord tegen waarop goede zaken voor pelgrims werden aanbevolen. Mijn fiets sloeg automatisch linksaf en met een mechanische uitvoering van de Dire Straits kwam ik in een klein barretje. Redelijk verkleumd vroeg ik of er iets te eten en iets warms te drinken was. De vriendelijke barman had gekookte eitjes en Galicisch brood (dun brood gevuld met gehakt, ui, paprika en nog meer lekkers). Ik kwam weer helemaal bij. Uiteraard een mooie stempel gescoord voorin mijn pelgrimspaspoort en mijn naam op een schelp achtergelaten voor zijn verzameling. Daarna nog een paar kilometer op en neer voordat de echte afdaling begon. 

Tijdens de afdaling een paar keer gestopt vanwege erg koude handen en 1 keer omdat er aan de weg werd gewerkt. Even wachten want er kwam een wagen van de andere kant. Via walkietalkies werd het verkeer in goede banen geleid. Daarna in het prachtige plaatsje Xunquira de Ambia in een barretje nog wat gedronken. Ik vroeg of ik mijn Mio-tje op kon laden en men dacht meteen datik een elektrische fiets had. Ik probeerde nog uit te leggen dat dat niet het geval was, want mijn fiets past niet op het tafeltje bij het stopcontact – ik denk niet dat het helemaal goed overgekomen is.

Daarna volgde nog een klimmetje van een 300 hoogtemeters ende rest was heerlijk naar beneden zoeven. Vandaag overnacht ik in Ourense, een grote stad. Heerlijk weer meer voorzieningen en keuzemogelijkheden betreffende diner vanavond. Ik zit midden in de oude stad waar ze een hele berg oude kerkjes hebben verstopt. Heb ik straks wat te zoeken.

Dag 11: Lubian – Laza

Lubian is maar een klein gehucht, dus de kerk is zo gevonden. In dit geval worden pelgrims al van verre gelokt met hemelse muziek. Bij binnenkomst blijkt het mechanische muziek te zijn, maar kaarsjes opsteken kan altijd. Het barretje 2 deuren verder heeft wel wifi en daar had ik me geïnstalleerd met mijn laptopje, veel water en een glas wijn. Bleek dat de vriendelijke bardame eigenlijk archeologe is en freelance in Burgos werkt. Dat werd een gezellige middag/avond.

Vanmorgen om 7 uur paraat voor het ontbijt, uiteraard gezamenlijk met 3 andere pelgrims. Na een gezellig samenzijn (het ontbijt zelf was niet echt om over naar huis te schrijven) zijn we ieder onze eigen weg ingeslagen. Voor mij was dat flink klimmen. Een paar kilometer na Lubian volgt een pas met als toegift een tunnel. Zodra ik de tunnel A Canda door was, begaf ik me in Galicië .Ik heb in ieder geval al de juiste provincie te pakken. Na een leuke afdaling bleek het wegdek op en neer gaan, dit in combinatie met een zeer matig ontbijt zorgde ervoor dat ik in A Guidina aanschoof voor nog een ontbijtje. Een heerlijke hamburger met alles er op en er aan, dat ging er goed in. 

Vervolgens een stuk prachtig landschap. Mijn route volgde de officiële camino wat betekent dat het niet allemaal asfalt is. Op een gegeven moment verlaat de route de doorgaande weg om een landweggetje de bergen in te nemen. Ik heb staan twijfelen was ik zou doen, maar had gekozen voor de route. Halverwege had ik een beetje spijt, maar het uitzicht bovenop maakte allesgoed. Wat een prachtig landschap. Door voor deze route te kiezen is er wel iets meer loopwerk bij, maar het uitzicht maakt alles goed. 

Een tweede stop in Campobecerros was erg gezellig. Doordat het de daaropvolgende kilometers flink klimmen was, ben ik opgelopen met een Italiaanse oud-piloot. Hij had vroeger veel op Eindhoven gevlogen en wist veelte vertellen over de Italiaanse politiek. Toen het wat fiestbaarder werd, ben ik weer opgestapt en genoot weer volop van het uitzicht. Er volgde nog een stuk onverhard, dat was wel spannend. Eerlijk gezegd heb ik alle goden en heiligen maar aangeroepen voor een goede afdaling. 6% naar beneden op een weggetje volstenen en zand is eigenlijk vragen om moeilijkheden. Gelukkig weren mijnschietgebedjes verhoord en zelfs de weergoden hielpen mee. Er gingen wat donkere wolken in de lucht, maar het bleef droog en zonnig. 

De binnenkomst in Laza verliep bijna traditioneel. Bij de eerste kruising ben ik gestopt om mijn routeboekje te raadplegen betreffende de voorzieningen. Er stopt een auto en vraagt of ik op zoek ben naar een auberge. Ik geef aan liever een hotel te willen. Meteen wordt ik doorverwezen naar het juiste adres. 2 minuten later heb ik een prachtige kamer en ben een vriendinrijker. De eigenaresse is zeer vriendelijk en ontbijt is in haar eigen keuken –pak maar wat je lust, alles is inclusief. Mi casa as su casa.

Dag 10: Rionegro del Puente – Lubian

Rionegro bestaat uit een pleintje en een kerkje aan de overkant van de doorgaande weg. De “stadswandeling” is dan ook snel voltooid. Uiteraard was de kerk gesloten, maar aan de zijkant heeft men een soort nis gemaakt, waar je door tralies heen toch kaarsjes kan aansteken. Het inwerpen van 1 euro is voldoende. Uiteraard heb ik deze unieke gelegenheid niet aan mij voorbij laten gaan. Aansluitend een gezellige middag/avond gehad met een aantal Duitse pelgrims. Ze hadden het zelfs voor elkaar dat het ontbijt al vanaf 7 uur mogelijk was. Dat laat ik me geen 2 keer zeggen.

Vanmorgen stond ik dan ook keurig iets voor zevenen klaar, en warempel na een kleine 10 minuten kregen we al ontbijt. In de tussentijd was het al licht geworden en kon de fietstocht voor vandaag beginnen. Ik geniet volop van de N-525 (net zoals de N-630 een paar dagen geleden is deze geheel uitgestorven). Mooi asfalt en meestal geleidelijke hellinkjes. Af en toe een klein dorpje met een barretje en medepelgrims. Eerst geleidelijk klimmen van800 meter hoogte naar 1.000 meter. Daarna golvend op en neer om na Puebla de Samarbia ook echt de hoogte in te gaan. Uiteraard ook eerst wat geleidelijk tot Requejo, daarna begint het echte werk. De volgende 7 kilometer is het 400 meterklimmen geblazen. Gelukkig was er wat bewolking en weinig wind.

Daarna flink de afdaling in. Het landschap is totaal veranderd en veel grilliger dan de vriendelijk golvende heuveltjes aan de voorkant van de pas. Na de pas wordt links en rechts van de weg flink gewerkt. Grote trucks rijden bergen stenen heen en weer. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat men wat bergen aan het verplaatsen is. Waarom is mij een grootraadsel, ze liggen toch goed zo?

Het is een gebied met weinig voorzieningen. Lubian bestaat dan ook aan uit bar/hostal. Er is geen wifi, maar volgens de vriendelijke eigenaresse is er op het pleintje wel iets te vinden. Dar ga ik straks dan ook proberen.